- адо
- [ادا]а1. пардохт, пардохтан; итмом, анҷом: адои қарз, адои ҳаққи хизмат2. баҷооварӣ; риоя; адо кардан (намудан) а) пардохтан, тамом кардан, ба итмом расонидан (чизеро); б) иҷро кардан, ба ҷо овардан; адо шудан а) тамом шудан, ба охир расидан; хуми шиннӣ ба лесидан адо намешавад (зарб.); б) абгор шудан, тамоман аз кор баромадан3. хубии рафтор; ноз, ишва, карашма; нозу адо карашмаю ишва; нозу нуз4. маҷ. бемадор, суст, беқувват; адою абгор беҳолу бемадор◊ адоят ман қурбонат шавам, фидоят шавам, садқаат шавам
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.